Luźny układ alejek parkowych z nawierzchni mineralno-żywicznej przepuszczalnej wije się pomiędzy wydzielonymi strefami o różnym przeznaczeniu funkcjonalnym. Strefy pomiędzy sobą zostały skomunikowane mocniejszymi, ścieżkami betonowymi,drewnianymi oraz stalowymi pomostami,które dopełniają układ kompozycyjny. W parku zaprojektowano pawilon wielofunkcyjny, który służy jako kawiarnia-bistro, jednocześnie będąc miejscem spotkań oraz prowadzenia warsztatów. Drewnianą pergolą połączony jest w jedną spójną całość z budynkiem gospodarczym na potrzeby kolejnej strefy – farmy miejskiej. Woda opadowa z dachu pawilonu odprowadzona jest do mini ogrodów deszczowych w przestrzeni tarasu, na zasadzie naczyń połączonych, natomiast jej nadmiar odprowadzony jest do sieci miejskiej. W centralnej części parku wykorzystano pozostałości po stacji nieznacznie tylko w nie ingerując, zabezpieczając ich walory. W ten sposób, powstała scena taneczna, która wykorzystywana jest również jako miejsce dla zajęć sportowych oraz okolicznościowych, jak kino plenerowe lub targ winyli. W części północnej wydzielono strefę relaksu, gdzie pozostawiając pewien obszar w stanie zupełnie niezmienionym, stworzono strefę przyrodniczą. W strefie relaksu, wśród drzew, ponad bylinami znajdują się stalowe pomosty. Łączą one strefę relaksu ze strefą kreatywnego wypoczynku zlokalizowaną przy murach dawnych zabudowań, gdzie wkomponowano siedziska. Istniejące ubytki w murze zostały wykorzystane dla budek lęgowych. Docelowo, mur powinien otrzymać dodatkowy walor – rośliny pnące. Strefa kreatywnego wypoczynku posiada kontynuację w postaci muru dla street artu przy ruchomych ławkach na szynach, które mają przypominać o historii tego miejsca. Pomiędzy tymi przestrzeniami, w prześwicie pomiędzy murami znajdują się huśtawki dla każdego. Tło dla nich stanowią działki PKP, na których pozostałości elementów pokolejowej infrastruktury są dosłownie pożerane przez zieleń. Wpisuje się to w jeden z podstawowych zamierzeń, które chciano zrealizować – podkreślenie triumfu przyrody nad elementami wytworzonymi przez człowieka. Drugą taką strefą jest rampa w centralnej części parku, gdzie kamienny mur oraz nawierzchnia jest przerastany przez zieleń. W części wschodniej, w miejsce placu manewrowego znajduje się duża polana – strefa rekreacji.

Izolację akustyczną oraz optyczną od przebiegającej z tej strony ulicy stanowią nasypy ziemne wraz z zielenią. Miejskie meble uzupełniające całe założenie parkowe zaprojektowane indywidualnie dla tego miejsca, nawiązują mocną formą oraz doborem materiałowym (stal i drewno) do historii miejsca. Projekt otrzymał nagrodę w kategorii „Nowo wykreowana przestrzeń publiczna w zieleni” w ramach XIII edycji konkursu na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w Polsce organizowaną przez Towarzystwo Urbanistów Polskich. Projekt został również nominowany do nagrody European Union Prize for Contemporary Architecture–Mies van der Rohe Award 2019.